Στην Κρίστα

9:35
έχει τελειωσει το μπάνιο
9:41
τηλεφωνεί στον πρωτότοκο γιο
άργησες,
 κίνηση βρήκες;

9:46
σβήνει το φώς
έτοιμα όλα και για αύριο, τουλάχιστον κυριακή είναι λίγο να ξεκουραστώ
3 πλύσεις ευαίσθητα συνθετικά,
τα τζιν, και τα βαμβακερά,
και αύριο
μέρα είναι..

9:49
οι ένοιες χαμηλώσαν,
καληνύχτα παιδιά...

8:42 πρωινό
μάνα σήκω έφυγα εγώ
σήκω σου λέω
άργησα φεύγω...

μάνα..
γυναίκα..
τι έγινε, πλάκα μας κάνει
δίπλα της δεν ξάπλωνες όλο το βράδι μπαμπά;

8:50.
Γιώργο, Μαρία, δεν ξύπνησε η μάνα

0:00
Γιώργο, Κώστα, Ηλία, τρέξτε γρήγορα
δεν ξύπνησε ποτέ ξανά η μαμά.

οι χειμώνες είναι πιο χειμώνες από ποτέ
κάνουν το καλοκαίρι μακρύτερα να φαντάζει
έρχεται όμως φαίνεται
ακόμα και αν αργούν οι άσχημες μέρες να περάσουν

Έτσι τελειώνουν τα όμορφα πράγματα. Σαν τη ζέστη, Το κλάμα και το ζεστό ψωμί.

Προβληματίζομαι εγώ, με ρωτάει και η νύχτα... «Γιατί κοιμούνται όλοι νωρίς αφού ξυπνάνε κουρασμένοι;»

Αν είναι η περιέργεια μου που τα έκανε όλα αυτά, αύριο πρωί πρωί θα την στήσω στον τοίχο. Πρέπει να συνηθίσει να πάψει να ρωτά, αν θα φύγεις πάλι άνοιξη ή αν θα φύγεις καλοκαίρι.

Αν νομίζεις πως θα ήμαστε κοντά σε θάλασσα και μια φορά θα πάμε για ψάρι σε γελάσανε. Καιρό προσπαθώ λέπια να βγάλω και υδρόβιο να γίνω ον. (Το πόσο θες κάτι άλλο να γίνεις, μόνο η θάλασσα θα στο πει).

Δεν πετάω το τσιγάρο αν δεν σβήσει από μόνο του, γιατί θα ναι λες και άνοιξα μια πόρτα στο θάνατο μα τον άφησα να φύγει από άλλη.